Çağımız insanı mutsuz! Yalnızca ülkemiz insanı değil sosyal medya platformlarında görüyorum ki dünyada hemen herkes mutsuz. Gelişmiş kalkınmış zengin ülkelerin de geri kalmış fakir ülkelerin de insanı mutlu değil. Ortak neden gözlemlediğim kadarıyla yalnızlık! Evet sekiz milyara yakın insanın tek tek her biri yalnız olduğunu hissediyor! Medyaya da yansıyan haberlerde, son dönem yapılan sinema filmlerinde, dizilerde, yazılan romanlarda, şiirlerde en çok göze çarpan kişinin yalnızlığı. Oysa internet sayesinde, ulaşım ve iletişim sayesinde artık dünya küçük bir köy, en uzaklar en yakın olmuşken, bir Japon bir Güney Afrika ‘lıyla arkadaşken, değerler, kavramlar bu denli ortak hale gelmişken insanlar yalnız.
Yürekler ıssız, gözler arayış içinde özlem içinde.
Sosyolojik bir travma aslında. Araştırma inceleme konusu tabi.
Esasen büyük ailemiz dağıldıktan ve insanlar daha özgür, serbest olmaya başladıktan sonra kişiler hızla bireyselleşmeye ve beraberinde yalnızlıklaşmaya başladı sanırım.
Ve beraberinde doyumsuzluk, tatminsizlik, huzursuzluk ve hatta inançlarda bile zaafiyet çoğaldı. Oysa tüketim ötesi toplum dönemini yaşıyor insanlık. Her şey var, istisnai durumlar hariç fakirin bile bir şeyleri var. Ama yetmiyor sahip olduklarımız.
Öğrenmenin, bilgiye erişmenin o denli kolay olduğu bir çağdayız ki ve sanırım insan öğrendikçe farkına varıyor, soruyor, sorguluyor, arıyor ve çoğunlukla bulamıyor. Kendini, hayatı, dünyayı, evreni, dini, toplumu, değerleri sorguluyor ve sanki koca bir boşluğa düşüyor.
Eşler birbirine yabancı, çocuklar ebeveynlerinden uzak. Kardeşler bayramdan bayrama…
Her şey çabuk eskiyor, tükeniyor. Bir şeyin değeri yok artık.
İnsanlar yalnız ve mutsuz.
Kendinizden başlayıp çevrenizdekilere bir baksanıza…
